Ben İnsan Değilim

yağma be yağmur içim üşüyor
esme be rüzgar
döktüğün her yaprak bir anı alıyor ömrümden
çok sert geçti bu sonbahar hayatımda
çok şey aldı benden
geride bir ben bıraktı ki sorma…
ilkbahar çiçekleri kalsın isterdim dallarımda
gölgemde otursun isterdim aşıklar
ne bileyim
çok sonra günlerden bir gün çocukları oynasın isterdim yine benim altımda
koca bir çınar ağacıyım
yalnız ,dalları kırık kimsesiz
bu koca ovada
keşke o kadar uzun olmasaydı ömrüm
diğer ağaçlar gibi yok olup gitseydi bedenim
keşke…
böyle olsun istemezdim belki
ya da boşver kimse yazamazdı kaderini
bu hayatta
benim hikayemde böyle buyrulmuş
hayat denen oyunda
nice aşıklar toplansın yine altımda
belki en güzel belki de en kötü anlarını yaşasınlar benimle birlikte
korkmayın ben insan değilim
her mevsim ,her gün, her yıl binlerce anı biriktirdiniz benimle ve bende kalacak ömür boyu bunlar
nice sevdalar nice acılar ile birlikte
koca yaşlı bir çınarım ben
belki bir gün rüzgarın koparıp savurduğu yaprağım çarpar yüzüne
beni, yaşadıklarını hatırlarsın…