Din, Saygı ve Hoşgörü Üzerine

Gündelik hayatta artık neredeyse örneklerine rastlayamadığımız hoşgörü ve saygı din konusunda da önemli bir sorun teşkil etmeye başladı.

 

Müslümanın gayrimüslime, ateistin müslümana yahut müslümanın ateiste bakışları ve tutumları bir iç savaş çıkartacak seviyede ileri gelmekte. Sağcı-solcu, marksist-liberal, alevi-sünni Türk-Kürt ayrımından sonra artık din de bu ayrımların arasında kendini bulmuştur.

 

Kutsal saydığımız veya onların kutsal saydıkları her ne varsa bir dalga konusu haline geldi ne yazık ki. Bırakın Müslüman-Hristiyan ayrımını mezhep ve cemaat farklılıklarından dolayı insanlar kutuplara ayrılmış vaziyette.

 

İnsanı farklı kılan ideolojileri, dinleri, dilleri ve kültürleridir. Öyle olmasaydı şuan tek bir devlette tek bir dili konuşan ortak kültüre sahip dindaşlarımızla yaşıyor olurduk.

 

İnsan aklıyla tercih yapabilen (doğru veya yanlış) kararlarıyla da hayatına yön veren bir canlıdır. Bizi farklı kılan ne varsa artık bölünmüşlüklerin bir parçası oluyor ve her insan birileri tarafından yaftalanıyor.

 

“Sen müslümansın, senden ancak bu beklenir; sen komünistsin, memleket düşmanısın; sen ateistsin senden hayır gelmez” laflarını hayatımızın her safhasında günlük düzenli olarak duymaktayız.

 

Ben sevgiden ziyade saygı olgusunun bu tür engelleri ve parçalanmışlıkları kırabileceği kanaatindeyim. Sevgi beslemeyebilirsiniz kendi inanç ve tutumlarınızın haricindeki insanlara. Ateist olabilirsiniz mesela ama ateist olmanız bir müslüman ya da hıristiyanı her neyse küçük düşürmeye, inançlarıyla dalga geçmeye itecek bir neden olmamalı. Bu onurlu duruş diğer din mensupları için de aynı şekilde olmalı.
Din hassas bir yapıya sahiptir, kırılgandır mensupları için.

Kısaca bölünmüşlükler ve ayrılıklar tarihte ne kişilere ne devletlere ne de milletlere yarar sağlamıştır. Ne fikir konusunda, ne dil konusunda, ne ırk konusunda, ne de din konusunda.

 
“Ya birlikte kardeş gibi yaşamayı öğreneceğiz ya da aptallar gibi hep beraber yok olacağız.”

Martin Luther King JR