Edebiyat

İçimin Sonbaharı

Sıçrayarak uyandığım korkunç sabahlardan biriydi. Koşarak onun odasına gittim yüreğimi kaplayan kocaman korkuyla. Acaba bu sabah nasıldı, ne kadar kötüydü? Kapıyı açıp baktığımda henüz uyanmadığını gördüm. Ama huzursuz bir uykuda olduğu belliydi. Her geçen gün ağırlaşan bedeni sanki benim omuzlarıma biniyor, kalbimi sıkıştırıyordu. Ayaklarımı sürüye sürüye sessizce yaklaştım yatağına. Senelerin getirdiği yüzündeki çizgilerde kayboldum bir süre. Bana yaşattığı tüm güzellikler, bizim mutluluğumuz için çırpındığı zamanlar her bir çizgiye işlemişti sanki. Elimden hiçbir şeyin gelmediğini düşündükçe hissettiğim çaresizlik duygusu, ateşte yanan bir kağıt parçası misali eritiyordu tüm ruhumu. Daha da kötüsü nehir gibi içimde akan gözyaşları dışarıya taşmıyordu. Ağlayamamak ağlamaktan beterdi.

Hızlıca odadan çıktım, vestiyerdeki kabanıma uzanıp kendimi sokağa attım. İçimdeki kara bulutlar gökyüzünü kaplamıştı. Soğuk havayı bir nefeste içime çekip rahatlamak istediysem de olmadı. Yolun sağ tarafına sapıp patikadan yürüdüm ve ormana daldım. Ayaklarımın altında çıtırdayan sonbahar yapraklarını umursamadan koşmaya başladım. Zihnimi boşaltmaya çalışıyordum. Nafile.

Hep hayalini kurardım bu ormanda beraber koştuğumuzun, çok bir şey değil sadece beraber gezdiğimizin hayalini. Her çocuk gibi işte, bilirsiniz.

Gökyüzünün içimdeki acıya daha fazla dayanamayıp feryat etmesiyle kendime geldim. Bulutlar ağlıyordu acıma. Dizlerimin bağı çözüldü ve yere düştüm. Başımı ellerimin arasına alıp düşünmemeye çalıştım. Yağmur şiddetini arttırmıştı. Yavaşça ayağa kalkıp eve doğru yürümeye başladım. Eve geldiğimde sırılsıklam olduğuma aldırmadan odasına girdim. Uyanmıştı ve bana bakıyordu. Açıklama yapmaya gerek duymadan koşup yere çöktüm ve boynuna sarıldım. Bu kez ağlıyordum. Hıçkırarak sallanırken omuzlarım, beni sarıyordu kolları. ‘Özür dilerim baba, elimden hiçbir şey gelmiyor.’ O ise sadece gülümsüyordu. ‘İmtihan kızım, imtihan.’

Babam gittikten sonra ne yapacaktım? Zaman geçer, mevsimler değişirdi değişmesine de içimdeki sonbaharı kim ilkbahara dönüştürecekti?

Zeynep Acar

Öğretmen&kendince yazar

4 thoughts on “İçimin Sonbaharı

  • Hislerini ne kadar güzel ifade etmişsin,yüreğine,diline,kalemine sağlık..Z.A

    Yanıtla
    • Her birimizin sonbaharı farklıdır, dile getirebildiysem ne mutlu. Çok teşekkür ederim 🙂

      Yanıtla
  • İsmail

    İçin ilkbahar gibi rengarenk olsun ??

    Yanıtla

Halidenur için bir cevap yazın Cevabı iptal et

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.