Nakş-ı ber-ab
Nakş-ı ber-ab !
Bizim şiirimizde ebrû, sızlayan bir su yangını diyorum. Bence şiir böyle bir şey.
Ebrû yapımını küllî irade ile cüz’i iradenin bir örneği olarak görmüşlerdir. Biz elimizden geleni yapar, herşeyi usulüne uygun hazırlarız (cüz’i irade), gerisi Yaradan’a kalmıştır. (Küllî irade)
Biz istediğimiz zaman değil, kitre istediği zaman ebrû oluşuyor. Tekne adeta sınıyor bizi. Aslında nefsimizi terbiye eder ebrû. Sabrı, beklemeyi ve tevekkülü öğretir. Nasibinde olana râzı olmayı öğretir. Ebrû ile tanışmayana saçma gelecektir belki ama bu böyledir. Yani bizim çabamız bir yere kadar, istediğimizi elde etmek için.
Ebrû, hem insan gibidir. Her seferinde farklı bir eser ortaya çıkar. Siz ne kadar çok isteseniz de bir kere yaptığınızı tekne tekrar size sunmaz. İnsanlar nasıl aynı yaratılışta değil ise ebrû da öyledir.
Çevremdekiler her ne kadar basit ve kolay diye nitelendirseler de hiçte öyle göründüğü gibi değil. Ne diyorlardı; ” Alt tarafı suya boya serpiyorsun suyun üzerinde boyalar ile oynuyorsun, ne kadar zor olabilir ki ? ” Yahut ebrûlarımı görenler ” hım şurası bozuk olmuş sanki, renkler canlı olsaymış, bu renkler olmamış, şurasında bilmem ne olsa daha güzel olurmuş. ” bu tarz muâzzam fikirlerini rahatlıkla paylaşabiliyorlar. Lâkin bilmedikleri bir durum var, o “şurası bozuk olmuş” dedikleri ebrû acaba kaçıncı çalışmadan sonra ortaya çıkmıştır ? Biz istediğimiz zaman değil kitre istediği zaman oluşuyor ebrûlarımız. Şimdi bir şey daha öğretiyor, her istenildiğinde, istenilene ulaşamamayı …
Suyun üstüne yazı yazmayı nafile çaba gibi görenler olabilir, onların belli ki suyun okuma yazma bildiğinden haberleri yok !
Görünüş aldanıp da çok kolaymış deme sen
Bir ihtisas işidir bu, âşık olan er yapar.
Bî-hudûd-i zevk-i elvan ebrûculuk san’âti,
Erbâbının nazarında çoktur onun kıymeti,
Her varakta sırr-ı cemâl âşikârdır zâhidâ
Bu ebrûlar, bu safâlar âşkın hikmeti.
Diye yazmış mühim isimlerden merhum üstad Mustafa Düzgünman “Ebrûnâme” sinde.
Velhasıl, âşk ile başladığım sanatta meşk etmeye devam ediyorum.
