Şiir Durağı: Leylekler/Ali Mümtaz Arolat
Bu akşam sonbahar ne kadar serin;
Geceyi hasretle bekliyor zaman.
Üstünde hasretle leylekler uçan
Beyaz perdeleri indiriverin.Masamda düşünen eski lâmbayı
Yakmayın, odamız karanlık dursun; .
Gecenin ufkundan yükselen ayı
Görelim, perdemiz üstüne vursun.Perdemiz üstünde uçan leylekler
Şimdi ay vurunca, yabancı, uzak
Mâvi bir iklîmden kanad çırparak
Geçen leyleklere benzeyecekler.O zaman unutup aşkı, hevesi,
Neş’eyle çarparken yorgun kalbimiz,
Göğsümüzden kopan bu coşkun sesi
Kanat seslerine benzeteceğiz.