Kurtlar Vadisi’nin Pala’sı Yüksel Arıcı Kimdir? Nereli ve Kaç Yaşında? Boyu Kaç?
Kurtlar Vadisi’nin Pala’sı Yüksel Arıcı kimdir, nereli ve kaç yaşında, boyu kaç? Daha önceki yazılarımızda çeşitli meslek gruplarından yüzlerce kişinin hayat hikayesini ve önemli bazı dizilerde oynayan oyuncuların yaşamlarını burada sizlerle paylaşmıştık. Bu yazımızda ise kısaca Yüksel Arıcı’dan söz edeceğiz.
Yüksel Arıcı Kimdir?
- Oyuncu
- Tiyatrocu
7 Mart 1963 tarihinde Adana’da dünyaya gelen Yüksel Arıcı, aslen de Adanalıdır. 57 yaşındaki oyuncu Kurtlar Vadisi’nde Pala karakteri ve Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olmaz dizisinde Vehbi rolüyle büyük beğeni toplamıştır. Arıcı aynı zamanda 1.80 boyundadır. Kahverengi gözlüdür.
Kurtlar Vadisi Pala Kimdir?
Kurtlar Vadisi dizisine 2. sezonda dahil olan Pala, bir devlet görevlisidir. “Sadece ölüler görür” repliği ile akıllara kazınan Pala, Seyfo Dayı’yı ve Polat’ın hocası ve aynı zamanda istihbaratın ağababası olarak nitelendirilen Aslan Akbey’i öldürmüştür. Kendi deyimiyle “suyun bulandığı yerden” gelen Pala “suyun gözesinden içmeye” gelmiştir. İstanbul’da Hüsrev Ağa’nın deyimiyle ise adeta “bozulmuştur”.
Ancak ekibi ile beraber İstanbul’un altını üstüne getiren Pala, Aslan Akbey’i öldürmesi dolayısıyla Polat’ın da doğrudan hedefi olur. Polat’la ilk kez Halo’nun hapishaneden kaçırılışı esnasında göz göze gelen Pala, yine Polat tarafından da öldürülecektir.
Dizide Pala’yı çıplak gözle gören ve ölmeyen tek kişi Polat Alemdar’dır. Nitekim Doğu Bey helikopter kazasında yardımcısı Esat da daha sonra evinde ölecektir.
“Dünya kime kalmış Aslan’a mı kaplana mı çakal olmayın yeter” diyerek Kral ve Bedir’e nasihat veren Pala, aynı zamanda karakolun önündeki polise “hayırlı nöbetler babayiğit” diyerek de ağırlığını gözler önüne sermektedir. Hüsrev Ağa’nın çiftliğini aramaya gelen jandarmalara ise “biz burda boşuna mı duruyoruz babayiğit” diyerek aslında kimliğinin kime ne kadar etki ettiğini de bu sözleri vasıtasıyla hissettiriyor. Nitekim Pala’yı ölüme götüren Polat’a jandarmalardan kurtulmak için Pala’nın kimliğinin gösterilmesi yeterli olabiliyordu.
Ve son olarak “dağda domates burda keklik”.
