Zamanın Değil Hakikatın Adamı Olmak

Zamanın değil hakikatın adamı olmak. Zaman değişir ama hakikat değişmez. O yüzden zamana değil hakikata yanaşmak gerekir. Zaman bizi yanıltabilir, ilkin güzel de gelebilir ama hakikat ne değişir ne de bozulur. Hakikat asırlar geçse de bozulmayacak ender şeylerden biridir aslında. “Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adım” diyen William Shakespeare’ın ne kadar haklı olduğunu çok daha iyi anlayabiliriz.

Ne zamanda, ne dönemde ya da ne çılgınlıkların, ne despotlukların ne özgürlüklerin olduğu bir dönemde yaşamış olsak da zaman her zaman değişiyor. On yıl önceki siz siz misiniz? Yirmi yıl önceki devlet, aynı devlet mi? Yüz yıl önceki milletiniz aynı millet mi? Ya da on bin yıl önce yaşayan insanlarla şimdimi insanlar bir mi? Zaman değişen ve her daim akan bir şey. “Aynı suda iki kez yıkanmaz” demişti Descartes. Şimdi söylese ömrü 10 dakika olurdu. 5000 retweet alırdı. Sonra kimse yüzüne bakmazdı.

O yüzden felsefe ile uğraşan insanların zamanın değil hakikatın peşinde olduklarını görürsünüz. Zira kendilerini zaman denen mefhumdan soyutlayan bu insanlar erdem gibi faziletli olmak gibi hakikatlerin peşindedirler. Zaman onlara göre zaten uçucu bir şey. Ya hakikat?

İnsanlara bunları aşılamak lazım. Lazım ama en çok da siyasilere. İnsanlar, siz ben gibi insanlar kimseyi etkilemez; etkiler de en fazla 1000-2000 kişiyi etkiler, ya onlar? Biz yanılırsak bizimle beraber yanılan en fazla yine 1000-2000 kişi olacak. Ya onlarla beraber yanılan? Biz hata ettik zamanın peşinde koştuk, kendimiz zarar ettik. Ya onlar da hakikatın değil zamanın adamı olmayı seçmişlerse? İşte dünyadaki cehennem senin başında olan insanlardır.

Velhasıl hakikatler ağır ithamlarda bulunabilirler. Zamanın yüzünüze güldüğüne, birkaç iltifat ettiğine bakmayın siz. Yaşlanmaya başlayanların zaman, arkadaşı mı düşmanı mı? Çoğu zaman düşmanı. Bir zamanların en iyi dostu aynı zamanda.

Hakikatlere sarılmak gerek; zamanın değil hakikatın adamı olmaya çalışalım. Zaman değişir; hakikat değişmez.