Hiçbir Şey Olmazsa Sabah Olur

Kötü günler geçiren insanlar için umut vaat eden sözlerden biri. Hiçbir şey olmazsa sabah olur. Gün doğmadan neler doğar sözünün bir farklı versiyonu. Kaybedecek bir şeyi olmayan insanların yalnızca sabahı var ve güneş, her sabah genci yaşlısı, mutlusu umutsuzu ve dahi pek çoklarının üzerine alınmadan doğuyor. Gerçekten de hiçbir şey olmazsa sabah olur ve yeni bir gün daha başlar. Yeni gün, yeni bir umutla başlar. Devrimler sabahleyin başlar, mutluluklar sabahleyin gelir ve umut, insanın gönlüne sabahleyin doğar. 

Sabahlar, mutluluklarla doğru orantıdadır. Güneşin ilk ışıkları, tarifsiz bir enerjinin müsebbibidir. 

Her şeyi kaybettiğinizi düşündüğünüz anda sizi ayakta tutacak bir şey lazım gelir. Bitmeyecek bir şey, size küsmeyecek bir canlı veya hiç tükenmeyecek bir varlık arar insan. Bu, varlığın bir fıtratıdır. Çünkü büyüdükçe küçüldüğünü ve aslında hiçbir “şey” olmadığını anlıyor insan. Hiçbir şeyiz. Bu kubbede hoş bir sada dahi bırakamayacağız çoğumuz. İnsanı korkutan bu gerçek, varoluşsal kaygılara sevkediyor. Bir şey gerek ve bu şey hiçbir zaman bitmeyecek gibi olacak. 

Gün, bize bahşedilen bir velinimet olarak önemli. Sabah, bu velinimetin bir parçası. Gece de öyle. Fakat sabahın geceden ayrılan bir yanı var. Aydınlık bir yüzü, bitmeyecek bir enerjisi, sizi hapsetmeyen bir yapısı var. 

İnsan, geceleri kusurlarını kapattığı için sever. Gündüzleri ise daha açık sözlü olduğu için.