Kocaman Gözler

İnsanlar küçük varlıklardır.  Küçük gözleri vardır.  Ortalama 60 -70 yıl yaşayan, binlerce kişi gören ufak gözlere sahiptir insanoğlu.  Oysa Güneş’i , Ay ‘ı, Dünya ‘yi, Zaman’ı düşünün bir de. Onların gözleri neler neler gördü. Milyonlarca hatta milyarlarca yıl boyunca sayısız insan ve sayısız olaylara tanıklık etti o gözler.Mesela Ay; kaç kere ,kaç gece Ay, insanların tek başlarına iken yastıklarına başlarını koyunca  çaresizce ağladıklarını görme korkusuyla gözlerini açamadı.Kimi zaman da insanların kendisini haketmediğini düşündü ve çıkmadı. Çünkü dedim ya , o gözler neler neler gördü. Güneş de öyleydi hatta biraz daha duygusaldı. Çünkü onun gözleri daha büyüktü, daha çok şey görüyordu. Peki Güneş ne yapıyordu insanların birbirini üzdüklerini gördüğü zaman? Kaçmaya çalışıyordu.  Ya bulutların arkasına sığınıyordu ya da dağların ardına kaçıp gizli gizli ağlıyordu. Dünya ise çoktan yummuştu gözlerini ve kör dönüyordu. Hepsi şikayetçiydi durumdan.  Ay sövüyurdu kendi asilliğine, Dünya pişmandı döndüğüne ve utanıyordu Güneş aydınlattığı günlerden. Bir tek insanoğlu utanmıyordu yaptığı çirkinliklerden.Sonra Zaman ‘ a yalvarmaya başladılar daha çabuk geçmesi için.  Kimse kaldıramıyordu artık insanların birbirini, doğayı yemesini, öldürmesini, üzmesini , yok etmesini …Ama Zaman duygusal değildi onlar gibi.Zaman güçlüydü,  deneyimliydi ,  yaşlıydı ve en önemlisi de en büyük göz Zaman’ın gözüydü. En çok şeyi o görmüştü.Zaman “Sakin olun” dedi , “Sabırlı olun”. ” O günü bekleyin,o büyük günü”. Çünkü , dedi Zaman : o gün; yeni doğmuş bebeğini ilk defa kucağına alan annenin sevinçten akan ilk göz yaşının, sevinçten aktığını bilmenin verdiği mutluluk olacak görülebilecek en kötü şey.  O kocaman gözler o günü görecek, dedi. Zaman ‘ın söylediklerine hepsi inanmıştı.Çünkü Zaman en büyük kâhindi.O ne derse o olurdu. Sonra Zaman o gün geldiğinde duracağına ve bir daha hareket etmeyeceğine söz verdi.Sonra ne mi oldu? Bütün o kocaman gözler o gün için sonuna kadar açılıp beklemeye başladı.