Sonsuz

Bir evimiz olsun seninle, yıldızlar lamba, bulutlar yastık görevi görsün.

Dört mevsimi de yaşarken, el ele uzanırız ileriye.

Yazın sıcağında güneşe gülümseyerek, kışın soğuğunda rüzgara direnerek.

İlkbaharda açan çiçekleri izleriz rengarenk, sonbaharda yapraklarımızı bir bir dökerek.

Ama hep birlikte hareket ederek.

Bazen gökkuşağına çıkar, renklerin üzerinden aşağıdaki çimlere kayarız.

Bazen yağmur tanelerine biner, yağmurla yeni tanışan minicik avuçlara konarız.

Bazen kar tanesiyle karı dört gözle bekleyen İzmir halkının kaldırımlarını süsleriz.

Bazen de yıldızlarla birlik olup, ‘bak yıldız kaydı!’ diyerek sevinen aşıkların dilekleri oluruz.

Günler geçer, mevsimler geçer biz seninle gökyüzünde sonsuzluğa uzanırız.

Sonsuzluk kadar severiz.

Sonsuzluk kadar uçsuz bucaksız,

Ve sonsuzluk kadar ilanihaye.