Yazar: Ela Uzun

Kulağı sağır artık bütün seslere Ve duymuyor artık kuşun kanat çırpışını Müzik yaprak hışırtısı idi aslında onun için Artık yağmur

bir şiir mısrasında ansızın gelirsin aklıma sonra bir şarkı çalar sessizlik icinde bir kumru konar pencere kenarına yalnızlığımi hatırlatırcasina o

insanlar diyorum insanlar ne acayip yaratıklar sevmek diyorum birini sevebilmek ne acı bir mutluluk vazgeçmek bile bile ne zor iş

yağma be yağmur içim üşüyor esme be rüzgar döktüğün her yaprak bir anı alıyor ömrümden çok sert geçti bu sonbahar

bir annenin son çırpınışları gibi bir umuda tutunup giderek sürüp giden sahte ömrüm sonbahar da dökülmemek için dalına tutunmuş direnen