Bilgi Yoksa Acı da Yok/Cehalet Mutluluktur

Bilgisizlik mutluluktur veya cehalet mutluluktur ya da bilgi yoksa acı da yok. Aşağı yukarı aynı anlamlara gelen bu üç cümle de tespit üzerine tespittir; tespitin dibidir. Neden?

Bilginiz olmadığı zaman mutsuz olma gibi bir durumunuz da yok.

Mesela durumu bir örnek üzerinden açıklayalım. Yuval Noah Harari’nin Homo Deus adlı kitabında Keops piramitlerini inşa eden insanların günümüzün modern insanından çok daha mutlu olduğunu söyler. Buna neden olarak ise günümüzdeki bilgi akışı ve hızının Antik Mısır’da olmadığını gösteriyor. Görüşün altını kazıdığımızda, yazara hak vermemek elde değil.

Meşhur bir şarkı sözü vardır ya “ne kadar çok bilirsen o kadar bela başa” aynı bunun gibi insanın çok şey bilmesi ya da bilmesi, kendisi için zararlı.

Hiçbir şey bilmeseydik mutsuz olabilir miydik? Neye üzüleceğimizi nasıl bilebilirdik? Bilgi bazen bir hastalık, bazen bir iptila fakat tadına ulaşanların müptelası olduğu “Yüce” bir şey.

Fakat burada ayriyeten anlatmak istediğim ilim anlamındaki bilmekten ziyade şahit olmak ya da yaşamak anlamında.

Cehalet gerçekten mutluluk. Cehalet veya cehalette ısrar etmek en büyük mutluluk kaynağı. Zira üzülecek veya kafayı takacak bir şey yok ortada. Bilmiyorsun ya da görmezden geliyorsun; böylece seni mutsuz edecek ne varsa otomatikman engellemiş oluyorsun. Fakat insan bilmenin, öğrenmenin tadına bir kez vardı mı bırakamıyor. Bilgi, isteyenler için ne kadar yüce bir şey fakat bakar körler için “Bilgi” her zaman düşman olmuştur. Bilgiye karşı, bir art niyet ve negatif tutum vardır bu da kişiyi mutlu eder. Çünkü bilince, bilmenin tadına varınca başka şeyleri de öğrenmek istersin ve bu aşamadan itibaren hiçbir şey seni teskin etmez ve hep daha fazlasını istersin. Cehalet içinde olanların hiçbir zaman anlayamayacağı bir şeydir bilmek. Bilin, bildirin.