Eski Bir Deyim: And İçmek

Kaynaklar -and içmek- deyiminin Orta Asya kültüründen geldiğini göstermektedir.

 

Kelime kökeni incelendiğinde ise ‘and’ kelimesi eski Türkçede yad etmek, hatırlamak ve anmak kelimelerine -d- ekinin eklenmesi ile oluşur.

 

Bu kelime Moğolcaya ‘anda’ olarak geçmiş ve Moğolcada ‘kan kardeş’ veya ‘arkadaş’ anlamına gelmektedir.

 

Hun Türklerinin bir atı keserek yemin ettikleri, İskit Türklerinin de kendi kanlarını ok, mızrak ve kılıç gibi savaş aletlerine sürdükleri bilinir.

 

Türkler için daha doğrusu Eski Türkler için demir çok değerli hatta kutsal bir madendi. Zamanla bu gelenek haline geldi.

 

Alışkanlıkların değişebildiği gibi gelenekler ve kültürler de değişebilir. Eskiden ok, mızrak ve kılıç üzerine yemin etme geleneği zamanla silah, bayrak ve Kuran-ı Kerim’e ‘el basma’ olarak farklı bir kılığa bürünmüştür.

 
Kısacası eski Türklerde olan ‘and içme’ sözü değişime uğrayarak bugünkü halini almış ve o zamanlar kutsal bir ayin gibi değerli olan and içme günümüzde artık insanların ağzında tabiri caizse ‘sakız’ olmuştur.

 
Aslında özüyle sözüyle bir olan insanların yemin etmesi tuhaf bir durumdur. Namuslu ve şerefli insanların sözü senettir.