Hamam Sözlüğü
İslam kültürü ve bu kültürün zirvesi olan Osmanlı’da temizlik yalnızca sosyal bir faktör olmamış, aynı zamanda İslamın bir emri olarak telakki edilmiştir. Bu telakkinin sonucunda kültür ve medeniyetimizin hüküm sürdüğü bütün coğrafyalarda, devlet ve halkın temizliğe verdiği öneme işaret eden eserlere rastlanmaktadır. Sosyal hayatın geliştiği ve nüfusun arttığı coğrafyalarda devlet müesseselerinden önce hamamların inşa edildiğini söylemek yanlış olmaz. Hamam, kısacası kültürümüzün ve medeniyetimizin önemli bir parçası. Bu yazımızda ise ”hamam” kültürüne dair terimleri sizlere aktarmış olacağız. İşte ”hamam sözlüğü”. Keyifli okumalar.
Halvet Odaları
Sözlükte yalnız, tenha kalma, tenhaya çekilme ve tenhalık anlamlarında kullanılan halvet, hamamın sıcaklık bölümünde köşelerde, kişilerin yalnız yıkanmalarını temin için perde ile örtülü küçük odacıklara verilen isimdir.
Hamam Bohçası
Hamam takımının sarıldığı beze denirdi. Hamamda kullanılan peştemal, havlu, kese, tas, tarak gibi şeylerden müteşekkil hamam takımının taşındığı bir bohçadır.
Nalın
Venedik’ten geldiği sanılan nalın, yüksek ayaklı bir nevi terliktir. Hamamın sıcak zemininden korunmak, pis suya basmamak, ıslak zeminde kaymamak amacıyla kadınlar tarafından kullanılırdı. Bunların sedef kakmalı, gümüşlü ve işlemeli olarak bir sanat eseri sayılacak kadar güzellikleri vardı.
Hamam Mührü
Mevlevi tabirlerindendir. Tekkelerin bazılarında para yerine hamamcıya verilen kağıtlara denir. Bu kağıtların üstüne hamam kelimesi basılı idi. Hamam parsı hamamcıyla tekke arasında kararlaştırılmış olduğu için hamamcı bu kağıtları tekkeye getirir, muayyen olan bedelini alırdı.
Takunya
Nalın gibi aynı maksatlarla erkeklerin kullandığı terliklere denirdi.
Külhan
Hamamlarda suyu ve hamamı ısıtmak için yakılan yer, hamam ocağı.
Hammamiye
Klasik Türk şiirinde hamamın konu edildiği manzumelere verilen isimdir.