Kısaca Türkiye’de İç Göç’ün Nedenleri ve Tarihi
Türkiye’de iç göç olgusuna tarihsel anlamda yaklaşılacak olursa uzun bir geçmişe dayanan bir serüven öne çıkmaktadır. Ancak özellikle sanayileşmenin Türkiye’ye
yansımasıyla birlikte iç göçün anlam kazandığı bir gerçektir. Sanayileşme sürecinde fabrikaların kentlere kurulumu yeni iş sahalarını oluşturmuş, makineleşmenin köye ulaşımıyla birlikte kentlere doğru göç hız kazanmıştır. Bu anlamda Türkiye’de köyden kente göç, toplumsal değişimin hem nedeni hem de bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır. Köyden kente göçü açıklamak için göçün arka planında yatan sebeplerin bir arada incelenmesi ile açıklamalar yalnızca iktisadi veya yalnızca tarihsel bir yaklaşımla sınırlandırılmayıp, sosyo-kültürel bir yaklaşımın da benimsenmesi gerekmektedir. Türkiye’de köyden kente göç her ne kadar zorunlu bir değişimin sonucu olarak ortaya çıkmış olsa da bu oluşum, içinde bulunduğu toplumun iktisadi, tarihsel, toplumsal ve kültürel dinamikleri ışığında değerlendirilmelidir. Bu
anlamda Türkiye’de iç göç Akşit’in sınıflandırmasına göre üç farklı aşamada ele alınır. 1- 1950 yılına kadar Türkiye’de daha köyün modern bir yaşam biçimi alması özellikle tarımda makineleşme konusuyla ilgili yenilikler tartışılmış ve farklı bölgelerden Anadolu’ya göç etmiş kimselerin yerleşimleri gündemde olmuştur. 2- 1950 ve 1985 yılları arasında hızlı bir şekilde köyden kente göç akımı başlamış, süreç içinde kentteki nüfus yüksek oranda artmıştır. 3- 1985 yılı itibariyle ise gerek terör konusu gerekse de iş olanakları, eğitim, sağlık, ulaşım imkanlarından dolayı Doğu ve Güneydoğu bölgelerinden daha büyük kentlere zorunlu bir şekilde göç hareketi başlamıştır (Bahaddin Akşit)
