DÜŞ

Çok çalıştım bugün

Durdum bi an; saatime baktım

Biri geçiyordu artık

Sonra durdum sana baktım

Öyle sebepsiz öyle anlamsız bir gülümseme düştü dudaklarıma

Sen, duruyordun karşımda

Bir şeyler anlatıyordun

Dakikada 1700 kelimeyi heba ediyordun sanki

Bütün bir gün boyunca

Sarfedeceğin cümleleri

Birbiri ardınca üflüyordun yüzüme

Sonra durdum birden

Duruldum

Daha demin dudaklarıma düşen anlamsız

Anlamsız ve sebepsiz gülümseme yok şimdi

Oysa hâlâ karşımdasın

Ama yüzün

Yüzün neden bu denli hüzün yüklü şimdi

Saçmalama diyeceksin, biliyorum

Oysa biz seninle hiç yan yana gelmedik ki diyeceksin

Biliyorum

Dur, dur yapma nolur

Düşümden uyandırma beni…