Edebiyat

Adı Umut

Uyandım. Garip sesler yığını içinde serilmiş, ellerim ve ayaklarımda sanki tonlarca ağırlık, sıkışmışım dört duvar arasında. Daha da korkuncuyla yüzleşeceğimi bilmiyorum henüz. Gördüğüm kabusların etkisiyle, nerede olduğumun bilincine varmaya çalışıyorum. Çok sıcak. Sanki yangın çıkmış yattığım yerde. Başımı döndürüyorum, bu karanlık neden? Kim beni buraya getiren?

Sesler yaklaşıyor, yaklaştıkça sıcaklık artıyor. Sanki yüzüme alev topu vuracak birazdan. Korkuyorum. Nasıl çıkacağım bu yerden, bilmiyorum. Çığlık atmak, yardım istemek mümkün değil, çünkü dudaklarım hareket etse de boğazımdan ses çıkmıyor ve ben küçük bir çocuk gibi annemi istiyorum. Annemin kollarına sığınıp güvende olduğumu hissetmeliyim.

Sesler şimdi daha yakın ve gittikçe daha korkutucu olmaya başladı. Kulaklarımı kapatmak istiyorum, dirseklerim sert bir şeye çarpıyor. Hayır olamaz. Gittikçe yaklaşan duvarlara hapsolmuş olamam. İtmeye çalışıyorum, olmuyor. Acımasızca üstüme geliyorlar. Birazdan burada pastırma olacağım. Pastırma? Gerçekten çok acıktım. Karnım gurulduyor, kollarımda derman yok. Duvarları itmem olanaksız. Yardım edin. Lütfen. Henüz yaşayamadığım hayallerim var benim, herkes gibi. Anne olamadım mesela, annem gibi. Gözyaşlarımın tadı yakıyor ağzımın içini. Nefes alamıyorum, oksijen bitmek üzere. Sesler sanki içimde yükseliyor. Duvarların arasında ezilmeme çok az kaldı. Nasıl kurtulacağım bu karanlıktan? Yok mu beni çıkarmak için elini uzatan?

Bir ışık göründü. Gözlerim kamaşıyor, kısık bakışlarla seçmeye çalışıyorum. Elini uzatıyor başımın üzerinden, benim adım umut diyor, sakın pes etme. Uzanıyorum eline. Var gücüyle yukarıya çekiyor beni, bacaklarımı da kurtarırken duvarlar kapanıyor. Sanki korku kapanı filmi çekiliyor gözlerimin önünde, başrolünde ben. Umut nereye gitti?

Beni kurtaranın yüzünü göremedim ama adını biliyorum bir de bana söylediği ilk ve son sözü; SAKIN PES ETME. Etmiyorum ve tüm yorgunluğuma rağmen ayağa kalkıyorum. Geleceğe doğru yol alırken biliyorum ki umut benim içimde. Her zaman da orada olacak. Yaşadığım müddetçe bana sarılacak.

Zeynep Acar

Öğretmen&kendince yazar

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.