Spor Mutsuz İnsanların Tercihidir

Tüm genellemeler yanlıştır. Bu genelleme de dahil diyerek başlamak istiyorum öncelikle. Spor yapmak, spor salonlarında takılmak günümüzün en çok rağbet gören aktiviteleri arasında çoktan yerini almış durumda. Sporu insan ne zaman tercih eder. Spor, insanların en mutsuz anlarında yapmak istedikleri bir faaliyettir. Mutsuz denmişken şöyle bir mutsuzluktur bu: Sevdiğiniz birisini kaybettiğinizde, hoşlandığınız birinden ayrıldığınızda, ret yediğinizde vesaire işte.

Spor, başkalarında bulamadığı sevgiyi kendi vücudunu sevmek olarak yeniden yorumlamaktır. Sevgisizlik halini salık verip kendini sevmektir. Örneğin sporla hemhal insanları, spora düzenli giden insanları göz önüne aldığımızda çoğunlukla egoist insanlar olduğunu gözlemleriz. Yanlış bir genelleme midir? Ekseriyete binaen bir haklılık payı da vardır.

Spor aslında bir nefretle harman olur. İnsan, spor yapınca kendisini o zamana kadar konumlandırmadığı biçimde farklı bir pozisyona yerleştirir. Kendi bünyesinde oluşturduğu bu vücutsal aşk, kendine daha çok bağlanmaya ve kendini daha çok sevmeye neden olur. Kendisinden başka, kendi vücudundan başka insanlar veya kendini ilgilendirmeyen konu ya da  konularda bir öz güvensizlik oluşur.

Sporu sağlığı için yapan insanları bu genellemenin dışında tutmaya özen göstermek istiyorum. Sağlık, sporun amaçları arasında en masum olanıdır. Sağlık dışında yapılan tüm spor faaliyetlerinde anormal durumlar söz konusudur. Yakın çevrenize baktığınızda spora giden arkadaşlarınız, büyükleriniz veya küçüklerinizin spora gitme kararından önce bir çöküntü yaşadığını anlayabilirsiniz. Spor bir arayıştır, kendini mutlu etme biçimidir. Mutsuz insanlarda kendine bir sevgi başlar çünkü karşıt düşünce ve reaksiyonlara en iyi yöntem budur. Eskiden bu durumlara nelerle karşılık verilirdi bilmiyorum ama şu zamanda sporla bu cevap veriliyor.

Genellemeler çoğu zaman gerçeği yansıtmazlar fakat hatırı sayılır oranlarda gerçekle ilişkileri vardır. Özellikle iyi bir örnekle karşılaşırsanız.